quarta-feira, 6 de abril de 2011

CANTÁ - Gildes Bezerra



Cantá seja lá cumu fô
Si a dô fô mais grandi que o peito
Cantá bem mais forte qui a dô

Cantá pru mor da aligria
Tomém pru mor da tristeza
Cantano é qui a natureza
Insina os ome a cantá

Cantá sintino sodade
Qui dexa as marca di verga
Di arguém qui os óio num vê
I o coração inda inxerga

Cantá coieno as coieta
Ou qui nem bigorna no maio
Qui canto bão de iscuitá
É o som da minhã di trabaio

Cantá cumu quem dinuncia
A pió injustiça da vida:
A fomi i as panela vazia
Nus lá qui num tem mais cumida

Cantá nossa vida i a roça
Nas quar germina as semente
As qui dão fruto na terra
I as qui dão fruto na gente

Cantá as caboca cum jeito
Cum viola i catiguria
Si elas cantá nu seu peito
Num tem cantá qui alivia

Cantá pru mor dispertá
U amô qui bati i consola
Pontiano dento da gente
Um coração di viola

Cantá cum muntos amigos
Qui a vida canta mió
É im bando qui os passarim
Cantano disperta o só

Cantá, cantá sempri mais:
Di tardi, di noiti i di dia
Cantá, cantá qui a páiz
Carece di mais cantoria

Cantá seja lá cumu fô
Si a dô fô mais grandi qui o peito
Cantá bem mais forti qui a dô

2 comentários:

  1. Grande Gildes e grande poema que traduz com perfeição a simplicidade as coisas da roça. Um grande também abraço.

    ResponderExcluir
  2. Não conhecia nada desse poeta ,só esse poema vale por uma enciclopédia . Retrata toda a simplicidade e forca das pessoas simples . É grandioso.

    ResponderExcluir

Obrigada por deixar o seu jeito.